Aslımı sorarsan Oğuz soyundan,
Atatürk’te Türkmenlerin boyundan,
Ceyhan ırmağından Seyhan suyundan,
Ummana dalıyor Türkmen güzeli.

Bulutlar çökünce yağmur yağıyor,
Dağların dumanı göğe ağıyor,
Elinde çitili keçi sağıyor,
Sütünü alıyor Türkmen güzeli.

Ak göğüs üstünden çözmüş düğmeyi,
Ela gözlerine çekmiş sürmeyi,
Şeleğine sarmış kıldan örmeyi,
Odundan geliyor Türkmen güzeli.

Gece gökyüzünde yıldız akarken,
İsli ocaklara ateş yakarken,
Muhabbetle gözlerime bakarken,
Sinemi deliyor Türkmen güzeli.

Sanki bülbül olmuş bağın gülünde,
Nağme nağme olmuş sazın telinde,
Hasat mevsiminde kalbur elinde,
Daneyi eliyor Türkmen güzeli.

Suyun gücü değirmeni döndüren,
Kolunda burması elinde kirmen,
Küçük kardeşinin tutmuş elinden,
Yüzünü siliyor Türkmen güzeli.

Yüreğinde vatan sevgisi olup,
Nazik elleriyle hamur yoğurup,
Sevdiği yiğitten evlat doğurup,
Askere salıyor Türkmen güzeli.

Bostana gidiyor elinde kazma,
Başına bağlamış oyalı yazma,
Araya girip de sohbeti bozma,
Bakınca gülüyor Türkmen güzeli.

Güz gelince gazel düşer çınardan,
Bahçeye giderken geçer pınardan,
Bakışları, beni yakar damardan,
Kalbimi çalıyor Türkmen güzeli.

Karaca Yakup’un çıkmaz özünden,
Sazında söylüyor düşmez sözünden,
Tebessümler belirince yüzünden,
Gönlümü çeliyor Türkmen güzeli.

Karaca Yakup
27.07.2010