Bu bir itiraftır ey sevgili!
Aşk Mektubu değil!

O kömür karası gözlerinin
Beni nasıl yaktığını,
Kimseler bilmedi, sadece sen değil!

Gizli gizli, sessizce sevdim seni.
Sen başkasını severken de,
Başka gözlere bakıp ilan-ı aşk ederken de.
Uzaktan uzağa, gizlice sevdim seni.

Bilemezsin ne kadar zordu.
Aşkın içimde patlamaya hazır bir volkanken,
Sana hiçbir şey diyememek.
Seni böylesine severken, başkasını sevdiğini görmek.

Birgün!
Benimle konuşmak istediğinde,
İşte dedim işte sonunda beklediğim an!
Ama sen benden önce en yakın arkadaşımla konuştun.

Bilmiyorum ne kelimeler süzüldü dudaklardan.
Sen benimle hiç konuşmadın.
Ve ben bana ne söyleyeceğini asla öğrenemedim.
Aklımda hep iki soru işareti kaldı.
Acaba bana mı arkadaşlık teklif edecekti,
Yoksa arkadaşıma mı?

O konuşmadan sonra sen en yakın arkadaşımla çıktın.
Bana yine uzaktan sevmek düştü.
İyiki konuşmadın, bunu ona söylememi isteseydin
Ne yapardım ben!
Bir yanda en yakın arkadaşım,
Diğer yanda delice sevdiğim gizli aşkım.


Ben seni hep sevdim,
Ama sen bunu hiç bilmedin.
Şimdi itiraf ediyorum,
Tam on yedi yıl sonra!

Neden mi?
Çünkü seni on yedi yıl sonra ilk kez gördüm.
O temiz karşılıksız aşkım artık olmasa da,
Artık sana karşı hiçbirşey hissetmesem de
Seni uzaktan sevmek herşeye rağmen çok güzel idi.

Şimdi her ikimizde kendi ailelerimizle mutluyuz.
En azından ben öyleyim.
Umarım sen de mutlusundur.

Belkide bu sihir kaybolacaktı açılsaydım sana,
İşte şimdi BU BİR İTİRAFTIR EY SEVGİLİ!
Tam on yedi yıl gecikmeli bir itiraf,
Seni hep sevdim ama sen beni hiç farkedemedin.
Farkedebilseydin keşke.


24.7.2010

Sessiz Peri