Bu nasıl bir karabasandı tanrımmm
gecede aydınlıkları bitiriyordu .,
Yitik zamanlar ,alabora olmuş teknelerin batığında
Ümitler ümitsizlikleri emziriyordu
Koynunda ve bin hinlik büyütüyordu gece..

Bütün düzenbazlar alemin soysuz gününde birikiyordu.
Bu nasıl bir karabasandı, korkuyu uykulara bölüyor
Uykuların namusunu geceye peşkeş çekiyordu .
Bir bir kapandı kapılar .
Gece ve kuytuları batıya doğru yürüyordu
Kirletildi uykum gecede rengi soldu .
Müsebbibi bir karabasandı , kimsenin bilmediği
Vede gecenin bile görmediği .
Uykum, üzerinden tasmış gecedeki günahıyla
Kırık bir ezilmişlik taşıyıp içinde yürüdüğüm
Şehrimin kaldırımlarına dökülüyordu .
çekinerek yürüyorum sokaklarda ..
kaldırımlar uykularımın piç edildiğini biliyordu.
Bölündü ömrüm ümitsiz yarınlarda .
Senden bana kalan ne varsa şehrimin sokaklarında
Beni birer birer terkediyordu..
Oysa burası benim şehrim ,
Ben burada yeşerttim ümitlerimi
En güzel zamanlarımda burada geçti.

İlk doğum günüm ,ilk okulum ilk aşık oluşum
Hepsi benim şehrimdeydi.
İlk günahımıda burda işledim.. burda sarhoş oldum
Ağladım vede güldüm..
İlkimdi bu şehir ve kaptanı olduğum ilk gemim.....
Şimdi biraz çekingen fakat son derece kararlı
Bir o kadar da kendimden emin bineceğim gemime ..
Dümen yine bende ..
Karabasanını şehrime taşıyıp
bana musallat eden karayipliye, en alasından bir güzellik yapacağım
tasalluta uğrayan uykularımın hesabını soracağım bir bir.
Kaldırımlarda kaybolan düşlerimin yaralarını saracağım.
Bölündü ömrüm ümitsiz yarınlarda
Bir hiç gibi kaldım, şehrim beni tanıyamadı.
Çocukluğumun kaldırım taşları
sanki hepsi birer yabancıydı..
En güzel yıllarımı bir karayiplinin karabasanı çaldı..
Binbir harama bulaştırıldım ,sırça saraylarım vardı
Hepsi kırıldı.
Bölündü ömrüm ümitsiz yarınlarda..
parçalandı...
Kirletilmiş gecelerden kalan uykularım
Ve herkes tarafından unutulmuş duygularım
Yanına birde bu şehirde büyüyen çocukluğum
Yaşadığım korkularım ,işlediğim günahlarım
Yaşarken kaçırdıklarım, istasyonların düdük sesleri
Üzerimde bir hırka gibi taşıdığım yalnızlıklarım
Ne varsa geçmişimden kalan, beni acıtan
Şehrimi daraltan, uykularımı zehre kesen ne varsa
Hepsini bir araya toplayacağım.
Ümitsiz yarınlarda bölünen ömrümü,
gençliğimi mahveden karabasanı, birde karabasanın
ağababası karayipli korsanı
ümitlerin koynunda emzirilen ümitsizliklerimi
kaldırımlara dökülen kırılmışlıklarımı
unuttuğum bütün yaşanmışlıklarımı
hepsini yükleyeceğim gemime ….kaptan benim
sonra... Sonra mı katılacağım rüzgarın önüne.
Açılacağım enginlere pupa- yelken…
Ve azaba koyacağım karayipliyi….
Ardından forsaya vuracağim karabasanını….
Bütün ezilmişliklerimi ve kırılmışlıklarımı
Seyre koyacağım , karayipli korsan ile hizmetkarı karabasanını, ..
Onarılsın diye yaraları ..sabırla bekleyeceğim..
Biliyorum ümitsiz yarınlarda bölünen ömrümün
Benimle yaşadıkları ve onarıldığında yaraları .....
alacağım bir filikaya bütün dostları
Açılacağım başka ufuklara ve oynayacağım son kozumu.
Benzine buladığım miadı dolmuş gemime ve lanetli yandaşlarına
Son bir kez bakacağım
ve muhteşem bir sona imzamı atacağım...
Bir kibrit çakacağim….
Kim demişki olmaz diye..
Çalınmış ömrüm uğruna gemileri yakacağim….
Şehrim ... Eeeyyyy şehrim ... bekle beni arındım....
Çocukluğumdaki masumiyetimle sana kavuşacağim.....