Ben ki en az bir word sayfası kadar masumum,
Dosyam;
Kabarıktır,
Yeni, yeni desem de her daim, içeriği siyah mürekkeplerle doldururum belgelerimin…
Farklı da kaydedemiyorum kendimi ismimi değiştirip…
Yazdır’amam günahlarımı…yüzüm yok…
Dosyam’dan kapatsam da hep hata verdi kapatmalarım…
Hiçbir geçmişimi kapatamadım…

Bundan sonra ne kadar düzenli olacağım desem de
Geri alamadım kendimi yapacaklarımdan,
kopyalayıp aynen
Yapıştırdıkça yapıştırdım günahlarımı üst üste… hiç kes’emedim alakamı malayaniyattan...

Görünümümü merak edeceksiniz bilirim...
Normal’imdir... normal görünümlü...
Sayfa düzeni’ne sığdıramazsınız beni... sığmam...
Taşarım...
Anahatlarımla böyleyim işte...
Yakınlaştıramam daha fazla...

Hadi bir şeyler daha ekleyelim derseniz,
Sayfa numaraları yetmez ekleyeceklerime...
Sayfalar sığ kalır… hani resim dersiniz...
O da yoktur... dosyadan...
... köprüler de ekleyemem aramızdaki mesafelere...
Bırakın öyle kalalım...

Bu ne biçim şiir demeyin…
Tema’m bu benim… değiştiremem…
Öyle otomatik biçim de veremem kendime…
Kusuruma bakmayın..

Başka araçlarım da yok benim…
Biraz daha anlat… biraz daha tablonu bize çiz de demeyin…
Benim pencerelerim dışarıdan açılır…
Duyduysanız eğer sesimi
Birazcık yardım edin…
birazcık...
yardım...

enis altınbaşak