gözleri intihar suçlusu bir kadın taşıyorum dudaklarımda
cesurca işlenmiş alternatif bir cinayet kompozisyonunda
sanki ben o kadını bir yerden tanıyorum
tentürtiyot sürüyorum yaralı gözkapaklarına

daha bir suçlanacak artık bu şiirden sonra
üstüne gelinecek
örselenecek
hatta tevkif edilecek
karanlıklarca
elleri demirle ezilecek
gözlerine mil çekilecek
hatta bunharca katledilecek
son soluk alımındaki dudaklarımda

gözleri ki ölüme gelince çok cömert
bir o kadarda masum
kinayeli
lüzumsuz bir serseri

yazla kışın ortaklığı bir bahar
bir tan vaktine
bir iki saate sığdırılmış bir ürperti
aksine nüksetmiş bir beklenti

soluğum ki son dönüşsüz misafir dudaklarımda
bir kırlangıç ölüyor avuçlarımda
sureti recm yarası
istanbul da
beyoğlu nun tam ortasında
kanı tıpkı limon çiçeği sarısı

cebren soğutulmuş bir yaz akşamı
güneş mütemadiyen tehdit altında

ve bir intihar
ve bir kadın
bir çift göz

gerisini boşverin...

Kazım Baran Yılmaz