Kendimi parçaladım terk edip gidişinle
Ruhsuz bir beden oldum beni terk edişinle
Seven bir yüreği kaç parçaya böleceksin

Düşünürsem seni kim sarıyor diye şimdi
Her aklıma düşmende günlerce inledimdi
Gün gelir sende bir gün hüzünde kalacaksın

Kim kaybetti sen buldun sevdada fazıllığı
Gün batımında buldum sendeki kızıllığı
Dağların doruğundan gözüme dolacaksın

Fütursuzca herkese sunduğun güzelliğin
Elinden kaybolunca yok olur özelliğin
Ömrün darbelerinden sararıp solacaksın

Yerine gelmemeye başlayınca tüm sözler
Gün gelir sana bakmaz yüzüne gülen gözler
O zaman benim gibi saçını yolacaksın

Düştüğün yalnızlıktan kurtulma gayretini
Gösterirsen bulursun dostun muhabbetini
Eğer dost bulamazsan o zaman öleceksin

Hayat öğrenilmiyor itilip kakılmadan
Kendine gel, serseri sözlere kapılmadan
Seni kim gerçek sever o zaman bileceksin

Yapayalnız kalırsan kış günü pencerede
Soracaksın kendine, gerçek sevgi nerede?
Göğsüme serçe gibi konup sokulacaksın

Şimdi kalbim rahattır lakin yaram derindir
Sanma ki yaşadığın silinmez kaderindir
Aradığın huzuru göğsümde bulacaksın

Coşari yüreğinde can buldu canın ile
Sevgiler anlam buldu hep güzel yanın ile
Sen bu yorgun yürekte her daim olacaksın

27.06.2010/Samsun

İbrahim COŞAR