3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1213
Okunma
Mutlulukların evine gittim geçenlerde…
Herkes tam tekmil durmuş gülümsüyor,
O kadar kedere,acıya,isyana,ölüme rağmen…
Evin annesine,
Akça pakça yüzlü,
En köşede oturan kadına
Yanaştım.
Sordum adını,
“Doğum” dedi…
Oturup ağladım…
Gözyaşlarımı elleriyle sildiler…
Evin oğluna,
Bıyıkları daha yeni terlemiş,
Saçlarını henüz taramış çocuğa,
Yanaştım.
Sordum adını,
“Yaşam” dedi…
Bayıldım…
Elleriyle ayılttılar beni…
Evin babasını,
Sordum…
Gitti dediler.
Adı neydi diye sordum...
Sustular
Ama
Gülüyorlardı
Bende sustum
Ama
Gülmüyordum
O andan sonra kimseler konuşturamadı beni…
Cevap Yaz