Gözlerim vardı
Belki maviydi
Mavi gözlü
Şarap yüzlüydüm

Ellerim vardı
Tutarlardı hep
Birileri ellerimi
Tutuverirdi aniden
Korkardım
Tutulmaktan
Korkardım

Ağzım vardı
İçime erirdim
Kimse dahil
Kimseyi bilmezdim
Ben kimseydim
Sen de kimseydin
Hiç kimse
Ne sendi
Ne bendi

Burnum vardı
İki delik
Üstü kayış
Kara delikten
İnsanların ciğerlerini
Solurdum
Ruh nefestir
Nefes solurdum
Ruhumu
Bir başka çift
Kara deliğe
Soluturdum

Kulaklarım vardı
Bana ulaşmalarını
Sağlayan iki kanat
İki ses tutardı ikisi
Bir tek duyardım
İki ses tutardı ikisi
Bir tek anlardım

Zihnim vardı
Köy kuyusuydum ben
Bedenimin kuyusuydum
Vücudumun coğrafyasında
İçinden çekilen yürek dolusu su
İçime doluverirdi birden
Hayat bulurdum

Saçlarım vardı benim
Soldular
Döküldüler
İçime döküldü yıllar
Kırıldı parçalandı
Karakterim
Bir köy vardı bende
Yağmaladılar

Ne zaman bir güvercin,
Yüksek bir binanın tepesinden,
İntihar etmeye kalksa,
İstemeden de olsa,
Uçmaya başlar!