Şairlik kazanılan, bir mevki değil.
YUNUS misali, bir gönül ister.
Kalemi alıpta, yazmakla değil.
MEVLANA misal, bir veli ister.



Mısradan, oluşan, resimdir şiir.
Tuvale dokunan, fırçadır şair.
Aşka güzelliğe ne varsa, dair,
İpek dokuyan, bir tezgah ister.



Kimi zaman celadet, bazanda rikkat.
Mısralar dizerken, ederler dikkat.
Yalana yer olmaz, sözler hakikat.
Hakikata vakıf, bir dimağ ister.



Bazan hayal kurar, arşın üstünde.
Bazanda hatiptir, o bir kürsüde.
Şaire kimseler, gülüp geçmezde.
Yerden yere vuran, keçeci ister.



Bazen sakinleşir, denizler gibi.
Bazende hisseder kendini deli.
Şiire döker, üzüntü ve sevinçlerini.
Zulmü alkışlamaz, ve boğmak ister.



Sanmayın şairim, nede bir edip.
Kendi halince yaşayan bir garip.
Gönlümüzden kopan, iki laf edip.
Öldüğünde hayırla, anilmak ister.
MEHMET DEMİREL