Gözlerindi uçtuğu martının kanatlarında
Yeşil ve mavinin seviştiği bir kıyıda
Sahilde öpüşen dalgalar düşerken aramıza
İçimdeki hüzündü açan çiçekle.



Geceler üşür, ağlaşırken gözlerim
Devinir dururum,
Dut rengi karanlık kıvrımlarında
Hüzünler takılınca bir buluta
Yağmurla yeşerir unutulmuş aşklarım
Bir ömrün ölümle kalım arası
Giyer rüzgârdan pelerinini, karışır maviliklere
Sonsuza uzanan bir sevda içinde.



Bir tatlı tebessümdü belleğimde
Ayrılığa giden yolculuk öncesi
Dudakları hep ben kokar,uzak diyarlardan
Anılarımı mahzenlere kapatsam da
Ciğerim pare pare, imgelerim seni söyleşir
Sazımın tellerinde
Sabahlarımı nemlendiren nar tanem
Ege koylarında çizeceksen karelere
Özleminle yıpranan şu mahzun halimi
Lütfen ağlama duvarıma,
Ben mecburum, seni sensiz yaşamaya.



Nuri Dağdelen
Özdere-İzmir
26.7.2010
Saat.0.41