İnsan yaşar, bin bir nimet içinde.
Bir şey eksik olsa, o içinde hasret…
Bütün bunlar üzülmeye değmez de,
Bazen gıpta eder, bazen da haset.




İçinde çağıldar, coşkun pınarlar.
Aşk bir kor ateştir; kalplerde yanar
Sevgiyi tatmayan, bundan ne anlar!
Cananı bulmayan, canlarda hasret.




Kimileri, saray gibi köşkte oturur.
Para, mal, ihtişam onda bulunur.
El attığı her şeyden, yolunu bulur.
Körelen vicdanının sesine hasret.




Şöhret biline ki, çok zehirli baldır.
Alkışlarla parlayan bir ihtişamdır.
Sönünce kaplayan, isli dumandır.
Şöhretler, bilinmezlik sırrına hasret.




İyi gün dostuysa, tüm sevdiklerin.
Düşünce terk eder, değerli bildiklerin.
Hakiki dost olmamışsa, rehberin.
Yaşanır bin bir çile, sevgiye hasret.




Gözlerde buğu, kalplerde şefkat,
İnsanlık ölmesin, edelim dikkat…
Faniye bel bağlayan, ediyor feryat.
Yürekler paslanmış, imana hasret.
Mehmet Demirel