Buğulu gözlerle bakıyorum aynadaki suretime,
Siyah beyaz film şeridi gibi geçiyor hayat sahnesindeki acemi rollerim,
Tatsız, tuzsuz ve de ekşi hallerim,
Derken gözlerimin buğusundan olsa gerek,
Karmaşık bir hal alıyor aynada ki suretim,
Tanınmaz bir kimliğe bürünüyor,çirkinleşiyor durmadan,
Son vermek için dağlıyorum bir çift gözyaşı çeşmemi, ama sonuç vahim,
Başka birşey olmalı diyorum ve nefesimi tutuyorum tütün kokulu ciğerlerimde.
Kalkan sis perdesi gibi kendimi bulmaya başlıyorum ağırdan alan haller içinde.
Ve anlıyorum kan çanağı gözlerim masum bu yokoluş hikayesinde.
Tek suçlu nefesim.
Daha fazla tutamıyorum artık azad ediyorum tütün kokusu sinmiş nefesimi.
Kahretsin yine başlıyor karmaşık hallerim.
Anlaşılan nefes almayı başardığım müddetçe devam edecek
Bu camı çıkası aynadaki varoluş özlemim.
Beceremiyorum dostlar
Ne nefesimi kesebiliyorum ne de nefesimi buğulaştıran buz gibi
Kadını....