Hasretine dayanamadım gittim memleketime,
Ne acıdır ki eş dostu telefonla çağırdım buluşma yerine.
İçimde yanan hasretle kapılıyorsun duygu seline,
Ama özlemim dönüşüyor inan sonunda çileye.

Babam, anam sağolsaydı böyle olmazdı,
Keşke babamın evi olsaydı da gazlambası yansaydı.
Bal baklava yerine,kaşığım bulgur pilavına dalsaydı,
Hiçbirisi de önemli değil, yeter ki onlar yanımda olsaydı.

Hasret kaldım baba ocağının tadına,
Ne acıdır ki şu an kimse yok yanımda,
İçerimde yanan volkanlar söndü kor oldu bağrımda,
Artık özlem değil bir anı olarak kalacak aklımda.

Yıllar sonra böyle olacağı hiç aklıma gelmemişti,
Gördüm ki herkes menfaat peşine gitmişti,
Dostluklar unutulmuş. akrabalıklar bitmişti,
Hepsinden de önemlisi insanlıklarını yitirmişti.

Hayatın girdabına kapılmışlar, benliklerini unuttular,
Belki de menfaat uğruna türlü türlü hayal kurdular,
Nasıl düşündüklerini bilmiyorum ama.....
Böyle yapmakla, beni can evimdem vurdular.