Yine kıyındayım işte,
Bilmem ki farkında mısın...
Yine doluyum üzerindeki şilepler misali,
Ve yine yüküm yoksunluğum.
Bir sen anlarsın halimden,
Dalga dalga coşarsın sevincimde,
Ya da fırtınalarımda yoldasım olursun,
Bilirim en büyük sırdaşımsın,
Belki de bu yüzden enginsin bu kadar,
Söyle bana, cok mu benim gibisi,
Bu yüzden mi sevilirsin bu kadar...
Yoksa bir ben miyim!
Sende yoksunluğunu unutan,
Susma artık, konus bi şeyler de...
Maviliğinde huzur bulduğum sen ,
Söyle bana!
Niye böyleyim ben,
Niye feryatlarım duyulmuyor martıların gibi...
Bilirsin nasıl sever, isterim,
Nasıl özlem tüter tek gemimin bacası,
Hıçkırıklarım, martıların sesine karısır gider,
Gözlerimden akanlar, çoğaltır seni taşırmasa da...
Ve yine ben olurum,
Yoksunluğumla baş başa.
Senden eli boş dönen balıkcılar gibiyim,
Ne umutlarım kalır geride,
Ne yaşama arzum.
Bugün yine kıyındayım,
Birazdan gideceğim...
Sitemlerim sevgimdendir sana,
Sen ki dert ortağım, gönül sırdaşım,
Bir sen anlarsın dilimden,
Dinle bak! ne diyeceğim,
Bir gün sana son kez geleceğim,
Bil ki o gelişimde;
İstesen de, istemesen de
Senden gitmeyeceğim....

Dilek Uzun Nizam