0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1473
Okunma
Kapalı kapılar ardına gizlenmişti çocukluğum
Ruhum hapsolmuştu derinlerde bir sandığın içine
Hiç bir el anahtarı tutacak kadar cesaretli değildi
Cesaret yeterli değildi belki de
Yürekten bir sevgi gerekliydi
Ya da sevmeyi bilen bir kalp
Ancak öyle ulaşıla bilinirdi sandığa
İmkansızdı belki de
İmkansız…
O karanlık günler aydınlana bilir miydi acaba
Nefret dolu o kalp
Nokta kadar da olsa sevgi alabilir miydi içine
Sevebilir miydi karanlıklarını aydınlatacak bir kalbi
Var mıydı böyle bir sevgi
“Zaman gelip geçti..”
Açıldı ulaşılmaz denilen sandıklar
Kırıldı tüm zincirli kilitler
Ve arındı nefret dolu kalpler
Aydınlığa doğru yükseldi ruh
Doğdu..
Karanlıkları aydınlatan güneş
Doğdu varlığıyla ruhu ısıtan kalp/sevgi
Bir daha kararmamak üzere doğdu..
