Şiir ülkesinin sevgi prensesi!
Sensiz gecelerin koynuna bırakarak,
Yalnızlık fitilini yakıp da gittin.
Hangi kefe cam kırıklarımı tartar?
Hüzün izmaritleri gün be gün artar.
Hep hicran mı çalacak şarkıların nağmesi?
Ruhumu dipsiz kuyulara bırakışın faili!
Yorgun bedenimi, buhranlara ittin;
Namludan çıkan mermi gibi akıp da gittin.

Sızlayan yüreğimi şefkatinle okşamadan,
Tırtıl kadar, aşkın kozasında yaşamadan,
Birlikte sevda denizini aşamadan,
Sırça saraylarımı yıkıp da gittin.
Hicretinle sevincim büyümüştü kat kat
Çığlıktan türemiş onca şiire inat,
Kaçak düşlerin kırlarında koşamadan,
Mutluluğun alaca atıyla coşamadan,
Hasretin acı tohumlarını ekip de gittin.

Elma şekeri bekleyen çocuklar gibi,
Esrik gözlerinde dirilmek için bekleyeceğim.
Sensin biçare dertlerimin tabibi,
Hayatıma özne olarak adını ekleyeceğim.
Hala kirpiklerimde duran eşkâlin sahibi!
Gidişinle askıya aldım tüm gülüşlerimi,
Dönüşünle maviye boya sararan düşlerimi!
Gecemden yıldız gibi kayıp da gittin,
Bıraktığın yerde bekliyor seni Muhittin.

17.07.2010
Muhittin Alaca