Sen İlk Gidişinle Yok Etmiştin Kendini…

Sinsi kinleri, kırgınlıkları,
kıskançlıkları, içinde saklamaktı,
belki de,
iç dünyanın,
gözlerine vurduğu işaretler,
BAKIŞLARI DELİYORDU SANKİ…

Ve,
dışa vuran pervasızlık,
ar dışlanmasıydı sanki…

Sadece yürek utanıyordu,
sevdim dediğin tutunuşun,
yerden yere vuruluşundan…

Aşk,
nankörlüğü sevmez,
sevgi riyaya dayanamaz.
Yalnız bırakıp gittiğini sanan,
sadece,
yalnızlık çamurunda çırpınırken,
kimliğinin dışındadır feryatları…

Sevdim seni,
geriye dönmene de,
dönememene de tahammülüm yok…

Bırakıp gitmelerin, bir zincir,
kaç kez gittin,
kaç kez geri geleceğini zannettin…
SEN İLK GİDİŞİNLE YOK ETMİŞTİN KENDİNİ…

Son görüntünün gözlerimde ne kadar kaldığını biliyor musun?

Sana aratmazsam kendimi namerdim…

Yıllarca sevgi doldurdum ceplerine,
yüreğine…

Daha ne yapaydım,
karayağız değilim ya… Sevgide…
Sevecenimsi bir ses bu sevgide…
Sinsi kinlerin dışında…

Mustafa Yılmaz
(İzmir __ Çandarlı)