bir sonra ki gün

yine aynı . . .
tekrarı mecburi saatlerime dönüyorum

ve sıradaki !!!

önce tebeşirin beyaz tozlarını yutan genzimde soluklanıyorum
ucunda büyümeye başlıyor ömrüm


adım adım okuyor , satır satır yazıyorum bilmediklerimi
kulaklarımda gezinen gerçeklere konuk ediyorum kendimi


önce bakmasını gösteriyor öğretmenim
sonra da düşünmesini
iki elinin arasına koyduğunda başını
cevapsız kalamayacak diyor sorularının hiç biri

bir ziya bileklerimi zorlar o anda
bedenimin kasıklarına intibah sessizliği doluşur usulca
çocukluğumun toprağındayken ergenlik belirtisi
ufkun güneşinde saklanır kızıl ötesi

her gün yeni bir duanın ilâhi gücü ile beslenmekte yüreğim


daha dün sapa bir çocukluğun iliklerinde üşüyendim
şimdi uzun bir seferin başında ter dökenim


yol(um) uzun . . .


15/07/2010
14;14
eMİNE