saatimi kurdum
ve zamanı bir adım geriden takip edecek şekilde ayarladım

gözlerim sahra kıyılarında . . .

rüzgarı yollarını süpürüyor şehrin
dalından düşen sözlerin diline kilit vuruluyor çekiçle
susturulmayan bir gece daha uyanıyor kızıl maviye
etraf cehennem hudutlarını andırır
ve kırık cam parçaları çizer gölgenin bedenini

pamuk ipliğine bağlı gerçeklerin ucuna bir kibrit çakılır
yangın çıkar göğsün zulalarında
küllerin her biri bir yerdedir
duman yastık altında

kaldırım taşlarını öpüyor dudaklarım
ellerim ise örümcek ağlarının keşfinde

en son ben anlıyorum yine gideceğini
en geç sen sızıyorsun gözlerimden içeri
ve kapı kapanıyor
karanlık kıyılarıma vuruyor siyah yüzü ile

aşkımın ellerinde ise beyaz bir patiska
beni arıyor
bu kadar da zormuydu ki
ölüm orucunu bozuyor


16/07/2010
14;20
eMİNE