Kendimden ayrı gayrı oldum bugün
Kendime tutundum önce sonra sarstım onu
Hesap sordum kendi kendime üzütülüydük
Döndüm gönlüme yaralı baktım gözlerime yaşlı
Alın yazımı gözden geçirdim onunda bahtı karalı

İlk kez bu kadar hüzünlü bu kadar acınasıyım
İlk kez aşık olmaktan dolayımıdır bilemiyorum
Yalnız kalmaktanmı tutanacak yerim kalmadığındanmı kestiremiyorum
İlk kez bugün gördüm böylesine zavallı kendimi
İlk kez bu kadar çok kendime üzülüyor ve acıyorum
Baktım durdum kendime hüznümden ayna misali görüntüm parçalandı
Bende her parça ile beraber hissettim parçalandığımı

Bütün öykülerim hazin geçmişim senden ibaret
Belkide geçte olsa almalıyız bu ayrılıktan ibret
Geri dönmekte elindedir gitmekte ister sev ister terk et
Mesken bil bu kenti kendine sen aşkım ısıtır yüreğini elbet
İstemezsen eğer yalnızlar rıhtımına kestir bir bilet

Bana kesilen cezaları dize dize duvarlar ördüm çevreme
Artık ne çıkabiliyorum içinden ne yaklaştırıyorum kimseyi kendime
Yelkenlerim çoktan devrildi yaktım aslında tüm gemilerimi
Seninde küllerin dolsun içime ben yana yana feda ederim bu aşka kendimi

Gerçek değilmiş tutunduğum gerçekler umut uzakta kalmış
Hep bir umut gizlidir sanırdım içimde birgün kavuşacağımı umut ederdim
Umutlarım hep sana yönelikti aşk hep sana yönelirdi bilirdim
Meğer aşk içerdeymiş ben duvarlar ardındaymışım aşkta yüreğim dışarda kalmış
Yalnızlık zordur derlerdi birgün kendimde yalnız kalacağımı düşünmezdim
Şimdi bir hasret döner durur çevrem sılada gibiyim hep içimde
Bir yandan eserken ardımda yollarımdan çekiliyor hazan yaprakları
Bir yandanda üzüntü gam kederi ve eksik etmedi hasret ayazlarını başımda
Acılarım yancım olmuş bırakmaz yanımı hep bir keşke hançeri parçalar ardımı
Gitmek kaldı sanki sana ne olurdu dursaydın biraz daha bırakmasaydın aşkımı