Ayrılık rüzgarı kötü esiyor
Kar’ın beyazı var şakaklarımda
Senli duygularım ayaz kesiyor
Şu gönül köşkümde sokaklarımda

Nerdesin sevgili,sevgili nerde
Sen düşürdün beni onulmaz derde
Nasılsın bileyim bir haber ver de
Gözlerin doğmuyor şafaklarımda

Canlanır hayalin akşam olunca
Anılar depreşir yalnız kalınca
Bir hoş olurum ben öyle dalınca
Hayalin belirir afaklarımda

Unuttum sanma sen yemin,andımı
Yağmurlardan sonra rüzgar dindi mi
Sahilde bulurum bense kendimi
Dalgalar yas tutar ayaklarımda

Yürek hasretinde bir garip,naçar
Kokunu duyunca kendinden geçer
Gözlerin bir gonca gül olup açar
Şu gönül bahçemde,koyaklarımda

Mutlu anılarda dolandım gezdim
Bazen sevindim de bazen de kızdım
Her bir mısrasına adını yazdım
Şiirin hecesi uyaklarımda

Aşık Lüzumsuzum esmişsin yine
O yardan umudu kesmişsin yine
Vuslatı duvara asmışsın yine
Beklerim yolunu revaklarımda

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz

ETEK YAZILARI
Afak :1. Yer ile göğün birleşmiş gibi göründüğü yer. 2. Ufuklar.
Koyak:1. İki dağ arası, vadi. 2. Kuytu, basık yer.
revak : Üstü örtülü, önü açık yer, sundurma.