0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1311
Okunma
Ne kazması ne de küreği vardı
Kardeşim seni bahçeye dikerken
Sulamak için yalınayak koşardı
Okuldan gelince hemen bahçeye
Ne kovası vardı sana su vermeye
Bir avuç gübresi yoktu beslemeye
Beli de yoktu etrafını eşelemeye
O çok olanaksızdı seni süslemeye
Her yılbaşı arkadaşların evleri süslerken
İnsanlarla sarmaş dolaş olup neşelenirken
Sen gözyaşlarını bizden saklardın silerken
Samimice kutlardın bizi yeni yıla girerken
Sana hüzün getirir hazan ayları
Kim bilir nasıl soğuktur kışları
Sevinirdin gelince ilkbahar ayları
Ana gibi bağrına basardın kuşları
Şimdi büyüdün kocaman ağaç oldun
Yaz aylarında bize gölgelik oldun
En sonunda kesildin kütük oldun
Elimize kalem çantamıza kitap oldun
Zekeriya Çavuş
5.0
100% (1)
