net 120 liraya çalışırdı
zenginlerin işçisi
çevresinin adalet simgesi
genç emekçi hasan

tek bir gayesi hayatta
aldığı birkaç kuruşla
bakabilmek garip anasına
kimseyi sokmadan
ufacık dünyasına.

kara kuru teni
iri iri gözleri
boş bakışlarının ardında
upuzun boyu vardı

utangaç titrek sesi
civanım delikanlı ensesi
traşlı parlak yüzüyle
samimiydi tanıdığı herkesle

bir çocukluk yaşayamamıştı
dizboyu otların arasında
yokuş aşağı arazilerde
top koşturamamıştı hiç

ilk uçurtmasını kendi yapıp
hiç uçurtamamıştıda
yine işten geç geldiği bir gün
çalındığını farketmişti

bayılırdı türküye
taa delikanlı çağından
oturur bir cıgara tellendirirdi
duyduğunda gelavera deresini

öyle kötü bir alışkanlığı yoktu
nasıl olsun garibin
iş ve ev arasında geçen ömrü
yetmemiş, yakmış böğrü

içe kapanıktı kerata
hiç unutmam
ya abi demişti de çaktırmadan
ağzımı aramıştı
dolaştırıp laf arasından

sen hiç sevdin mi abi?
nerden çıktı bu hasan?
bilmem öyle sordum işte
diye söylemişti de
garipsemiştik

velhasıl anladık sonradan
gizlice tavan arasından
izlermiş komşu kızını
kaçırmışçasına aklını

her şey iyi hoştuya
meryem yenge fenalaşmış dediler birgün
yüreğim ağzıma geldi
koşturduk hastaneye
baktım hasan kapıda

İki kolunun arasına almış başını
akıtmış saatlerce göz yaşını
beynimin içinden cımbızla
sinir çekildi tam o anda

hasan artık
hem öksüz hem yetim
yaşadığı acıyı anlatmaya
yetmiyor yetim

uzun zaman sonra
düzeldi aslan parçası
hayata tutunuyor var çabası
derken, sevdiği kızın babası
tayin olmuş toplamış tarağı tası
taşımış evini
istikamet
Anadolunun uzak bir kasabası

ardından iki ay geçmeden
duydumki asmış kendini hasan
canım arkadaşımın sonu olmuş
sahipsiz kirli bir urgan
ah ulen hasan
ahlar vahlar arasında
peşpeşe feryadı basan
o kadar çok ki seveni
beyaz uzun kefeni
oluyor son elbisesi

eli düzgün iş tutan
yüreği sağlam çarpan
damarlarında deli kan
akan
hey gidi hasan
hey gidi hasan