Ne güzel!
Değerleri bilebilmek, ne denli de çok güzel!
Ne kadar da çok özel!
Sevgiyi ten ısısın da hissedip de, tadabilmek
Sevin yokluğunun, kör bakan girdabın da bile
Sadece, bir tek öz hakkın ile yaşayabilmek

Yalnızlık içinde, sensizliği duyguları ile değil
Ruh bütünlüğünde, vefayla eğil
Seninle bir yürek istemi uzaklıkta olabilmek
Varlığın; erimişlik doyumuna erişip de, bütünleşmek
Delicesine; tüm kor yargılarla, hakkça savaşabilmek
Aşk için
Hak için
Güzele, güzellikle ulaşabilmek

Karanlığı ebediyette gömüp, baki ve pak kalmak tek
Sevini;
Gönülden aşkla, emanet bilip de itina ile verilir emek
Yudumlayıp
Sonsuzluğa dek, şefkatle bir gönülle sahiplenmek
Avuçlarda;
Senin sıcaklığının temizliğini bir bir hissedip, erimek

Nefesin;
Tüm istemidir, o ılık mı ılık sıcaklığın
An an
Bütünüyle yürekte ferahlığıyla, alnın açık solumak
Bu bedendeki, tek can
Gözlerin yangın ateşinin şulesinde dağlanıp
Seni sende değil, bende önemseyebilmen
Bir çıkın da yüreğinin doyumlarını sağlanıp
Ahhh! Diyebilmen
Seni ben; tüm ruhumla, benliğim de benimserim

Var ya!
Sensin yalnız, benim tek kaderim
Nede çok güzel!
Seni erdemince görüp de, ter temiz yudumluya bilmek

Seni tüm benliğimde, içimde korlar içinde aşkla hissedip
Candan da aziz bilip de, sevebilmek
Benden de bile
Çok mu, çokta güzel!
Daima, seninle bütün ve senin içinin içinde olabilmek

Ne denli de güzel
’SENİ- BENDE’ve de “BENİ-SENDE” özümleyebilmek...



(13.07.2010)AZAP…