Dalgalar uğuduyor duyuyor mususn?
sesinde batık bir gemi çırpınışı
çocukluğumdur kıyıda koşan rüzgâr
eyy... benim gurbet kokulu yorgunluğum
madem ki beni teselli etmeye yetmeyecekti nefesin
kalbimdeki gam yüküyle, neden beni bırakıp da gittin.





Yüzündü bir yağmurla penceremi vuran
konuşup duruyordun yine, anılarla göğe karşı
gönül alma gözlerin vardı, sitemli bakışlarında
o kadar yakın, o kadar uysaldın ki
Münir Nurettin’den bir şarkıydı dudakların
deniz mavisi kadar dokunaklı
yıldızların altında.





En uzak yerlere açtım ellerimi
en gizli limanlara sakladım anılarını
imbat rüzgârlarına uçurdum son türkümü
kırık bir keman sesiyle
özledim seni Çeşme yollarında
gördüm bir akasya’nın gölgesindeydi
öylesine yakındı ki bana, en son tangoda
göğsü seher yıldızı gibi,
özlemini dilimliyor çocuklarına
mutluluk uzak değil, bir bıkkınlık sadece
ben seni unutmadımki
silinse de albümdeki resimler
yitik yılların ardındakı, seni düşlüyorum.





Nuri Dağdelen
Özdere-İzmir
11.7.2010
Saat.22.37