Doğunca düşmüşüm karanlık yola,
Yürünecek bir yol olmadı gitti.
Umutla yapıştım kırılan dala,
Uzanacak bir dal, kalmadı gitti.

Ay doğduğunda da, güneştir sandım,
Yüzüme gülene aldanıp kandım,
Sonra içten, içten dumansız yandım,
Sarılacak bir bel, gelmedi gitti.

Herkese uygunca davran dediler,
Doğru söylemedi uzman dadılar,
Kararda yanıldı başkan kadılar,
Öpülecek bir el, çıkmadı gitti.

Rüzgârlar hep farklı esti karışık,
Sevmeyenle bile olmam barışık,
Yaktılar bilmedim bazen mor ışık,
Rahatlatan bir yel, esmedi gitti.

Türkçe ile dedim bütün sözleri,
Bulamadım nerde, insan gizleri,
Kula yalvarmaya çökmem dizleri,
Yol gösteren bir kul, doğmadı gitti.

Dillerde kemik yok her yöne döner,
Umutla uzansan ışıklar söner,
Azıcık sert konuş suratlar iner,
Yalan söyler bir dil susmadı gitti.

Herkes nefse göre bilerek söyler,
Kimseyi darıltmaz farkında beyler,
Dursunî eğilse şaşırır baylar,
Kurtaracak bir kol, tutmadı gitti.

13/12/2006

dursun yeşil