Nûr-bânû imiş adın yedi dağın güzeli,
Buğulu gözlerinle bakmasını bir bilsen.
Arim seline benzer yaratılmış ezeli,
Gözlerden gönüllere akmasını bir bilsen.


İremdeki bağları seher yeliyle aşan,
Konduğu gül dalında andelip gibi coşan.
Bir anlık heves ile nâr-ı beyzâ’na koşan,
Aşık-ı pervaneyi yakmasını bir bilsen.


Çeşmi’ne mübtelâyım sürûrunu özlerim,
Bir kere sevdim desem nâdim olur sözlerim.
Keh-keşâna mı gittin görmez oldu gözlerim,
Aradaki engeli yıkmasını bir bilsen.


Bu aşkın şerbetini içirdin kana kana,
Bedehşândan alırken dikeni battı bana.
Gözyaşımla sulayıp büyüttüm desem sana,
Zülfüne o gülleri takmasını bir bilsen.


Hâni o ilk gün gibi gülüşünle varıp da,
Dermân kâr eylemeyen şu yaramı sarıp da.
Münbit bahçelerime otağını kurup da,
Gönlümdeki tahtına çıkmasını bir bilsen.







.......................................Kardelen26