Zaman dursa
başka yerlerde telaşsız ağrısız sızısız
Toprak olsam insan elinin değmediği dağ yamaçlarında
Su olsam karlı dağlardan akan henüz kirlenmemiş
Ağaç olsam
çiçek olsam
toprağına tutunan
sessiz rüzgarlarla sevişen

uyusam her seher toprağa çiğ düşüne kadar
ve uyansam tenime düşen çiğ tanelerinin serinliğinde
fabrika bacalarından motor seslerinden uzak
beynimi tırmalayan telefon seslerinden uzak
insan ihanetlerinden uzak
toprak olsam
insan elinin ulaşamayacağı yerlerde
can versem
ağaca çiçeğe yeşeren çimene
ellerim kavgalardan yorgun
gözlerim kör olmadı
nede kulaklarım sağır
bilincim her defasında gör dedi duy dedi
gördüm duydum hissettim acıdı her yanım
kömür madeninde göçüklerde işçiler
yer üstünde yürüyen ölülerin ayak seslerini duydukça yeniden ölüyorlar
yer üstünde kanlı elleriyle yürüyor ruhsuz ölüler
ve göçüğün ağzında bir kadın
ağlıyor
eteklerinde bir çocuk
her yanım acıyor
yer altında umut olsam toprak olsam
bin yıllık çınarların köklerini saklasam
can olsam
yada yaşlı bir adam değil
küçük bir çocuk olsam toprakla oynayan