Gel ey, gönlümün sultanı.!..
Önce gülümsedin yüzümüze
Cennetten bir köşk eyledin
Yeşerttin küle dönmüş yüreğimizi.
Sonrada gittin dönmemek üzere.
Tenha elvedalarda bıraktın bizi
Yasak meyveyi de yemedik
Hz Adem gibi, ama cezalandırdın.
Azat ettin gönlünün köşkünden.
Dermansız koydun dizlerimizi
Hz.Yusuf gibi kör kuyulara atıldık
Umutsuz çığlıklarda eridi nefeslerimiz
Gittin de sonu gelmeyen rüzgarlarda
Savruldu sevdalarımız.
Islandık ruh iklimlerinde
Rezil rüsva eğlendik, aşkla kınandık
Hoyrat ellerde satıldı aşklarımız.
Yokluğunla terbiye ettik nefsimizi
Gelsen de ey sultanım!..
Akkor olsak yine sevdanda
Yine bağlasak saçının bir teline gönlümüzü
Gözlerimizdeki yaşı kuruttuk
Dön demeye dilimiz ağladı.
Aşk deryasına düştük.
Boğulduk sensiz ummanlarda.
Aşk alevinde arınmak varken.
Ayrılık ateşi sardı dört bir yanımızı.
Bilsen şimdi aşk duasında dilimiz.
Bekliyoruz belki dönersin diye.
Hz. Yusuf’un gömleği ile açıldı, kokusu ile
Hz. Yakup’un gözleri.
Benimde gözlerimim nuru sensin.
Kokunu gönder.
Gel ey, gönlümün sultanı!..
Hasret bırakma bizi, yanık sevdana
Yıldızlarım demiştim hani sana
Nasıl sönük yokluğunda yıldızlarım
Şimdi bir bilsen,
Yalnızlığım onlarınkine denk.
Bir yıldız gibi döküldü umutlarımız.
Gel ey, gönlümün sultanı.!..
Senin için uykularımızı böldük
Gelsen de rüyalarımızı şenlendirsen.
Gelsen de,
Birleşse umutlarımız
Fırat’ a, Dicle’ ye, Nil’ e dönsek
Ve dökülsek yine ummanlara.
Yine gönlünün kıyılarına vursa sevdalarımız.
Tutsan da ellerimizi
Çekip çıkarsan bizi dipsiz kuyulardan.
Gelsen de;
Razı olsak hakkımızda verilecek hükümlere
Gelsen de,
Açılsa artık solan güllerimiz.


Doğan ORMANKIRAN