Dilinde iftira etrafa çatar,
Aynısı kendinde farklıymış gibi.
Çamura gömülmüş battıkça batar,
Temizim sanıyor, yıkanmış gibi.

Elin gavuru der kendine bakmaz,
Sevgiyle çağlayıp gönüle akmaz,
Büyük, küçük görse umruna takmaz,
Çıkar meydanlara, insanmış gibi.

Şahadet söyledim sanıp inanır,
Şirkten ayrılamaz Müslüman sanır,
Etiketli görür şeklinden tanır,
Kula secde eder, yaratmış gibi.

Değişen hali yok aynı geziyor,
Oruçla eğlenir hemen teziyor,
Hem dalga geçiyor hem de beziyor,
İmandan habersiz, inanmış gibi.

Her konu sayılmış inceden ince,
Akıl başa gelir kabre inince,
Suallere cevap net istenince,
Mel, mel bakar gözü, dilsizmiş gibi.

Hurafeler boyda fetvalar uygun,
Hayatın her türlü zevkine doygun,
Helâl diye yutar yediği soygun,
Eli kirli görür, temizmiş gibi.

Dursunî’nin hali herkesten beter,
Gerçeği görmeze ibretler yeter,
Mahşerde kulları sıratı seçer,
Cennet umar gönül, hak etmiş gibi.

04/10/2006

DURSUN YEŞİL