Zamanın değerini yitirdiği vakitlerdeyim
Saatler sensizliği göstermekte
Bedenimi huzursuzlaştıran bir tabut içersindeyim
Dört duvar üzerime gelmekte

Ölüm salkımları sallanıyor odamda
Her yanım kapkaranlık
Bir mum çare bir mum aydınlık
Bütün mumlar seninle gittiler benim sonum karanlık

Kavanoz dibi kadar bir pencerem olsa
Seyrede bilsem arşı alemi
Bu küçük karanlık odamda
Sensiz de yaşardım seni

Nasıl odadır ki ne pencere var ortada nede mum
Hepsini sen götürdün ondandır huzursuzluğum
Bir nefes karanlık bir adım uçurum
Bu meçhul oda da bunlar benim yok oluşum

Yolun sonuna geliyorum artık son kelime son nokta
Varlığın cennetti yokluğun karanlık bir oda
“Keşke tanımasaydım seni” diyemiyorum hala
Ben seni hep sevdim sonu karanlık olsa da


Bekir Ali Yenigün
11/06/2010
03:34 (ist)
(Yer yüzüne tekrar gelsem tekrar severdim seni)