bir kadın görüyorum
yaşadığı doğa ona ait olmadı
ne cadde
ne sokak adresi sayılmadı
sadece yalvardı
salya sümük sevdiğine
bir kez ya
ne olur sev beni
dokun sana atan ruhuma

ve

geçiyor sene
yazılı bir belge gibi günleri
koşuyor peşi sıra ömür dediği
çocuk kalmadı asla
yalnız büyüdü
er dediği arsız adamla
dayak
kötek bir sevap gibi kazındı bedene
akşam sabah meze oldu masaya
çok değil
bir yıla kalmaz ölüm gelir karşısına


hakkı neydi?

bilmediği şefkati aramak/mı?
yoksa
höd diye biten yemek saatleri
hangisi?


hor görüldü her defasında
kurban edildi tek söze
sırtından sopayı karnından sıpayı eksik etme
bundan sonra
o küskün yüz gülmez gayrı
insan olarak anılmadıkça


doğu
batı fark yaratmaz ki
hepsi
yurdumun bir kadını...............