mimleri yarıldı tümcelerin
kalıpsız badireler atlatıyor ömür
el sallıyor biri geçen maziye
çıplak ayaklı kontesler gidiyor
un ufak edilmiş yalanlar ardından
sığıntı Limanlara tünüyor kuşlar
vadesi muğlak çırpı yuvalara…


süzülen ki!
ince tüllerinde sarsak
kozasına örülen hançer
can atıcıdır çoktan ölüme
bir günlük değil mi?kelebek düğünü
ışığın etrafında son sevişme merasimleri
sonra göğü kucaklıyor kanatları sipersiz,


Namus ve Şerefe edilen and
hangi cürümün yüreğini kapatır
sızılar hep kanayacak durmadan
kendine bir sığınak bulana kadar
artık yalanlarda muğlak kendi dilinde
vadesi geçmiş cinayetler tamamlar geceyi
ardından şu iki cümle;”yollu yolunda gider,”


değişen bir tek
Efsun gözler!
Dil bağlansa da sicimle
Gözlerdir bir ölümün tanığı.
Esrarengiz cesetleri kaybetse de izler.

08.07.2010

Muğlak yüzünü gösterecek hayat ardında toz pembe yalanlar bıraksa da
kanayan her yaraya kabuğunu sarıyor insan konakçı gibi organları yeniliyor…