Geçmişte o gün
Bir nisan öğlesini gösteriyordu
Hava da bulut yoktu,
Ama fırtınadan haber geliyordu
Karıştı gökyüzü.
Birden uçtu çatılardan bir şeyler
Toz duman, ortalık karma karışıktı
Karardı hava...
Yaprak gibi titreyen
kalpler
İki elle birbirine bağlandı
Ses yok nefesler tutulmuştu o gün.
Bir cenaze marşı çalıyordu derinden
Başladı az ilerde
Beklenen resmi geçit
Korku okunmuyordu yüzlerde
Üzüntü biraz da kimsesizlik
İyice kenetlendi birbirine
Saatler durmuş muydu
Yoksa habersiz
Geçip gidenlerle birlikte
Elleri elimde öylece hareketsiz
Bir kuş titriyordu yüreğimde
Ürkek,üzgün kimsesiz bir serçe
Sahiplenen bir yiğit
Heybetli yüreğiyle
Ve Şahin bakışlarıyla
Varım diyordu
Varım seninle...
Bundan sonra ben yanındayım
Ölüm yok artık sana
Karada denizde havada
Kimse erişemez bulunduğun yere
Sen istemedikten sonra
Bütün güzel sözler sustu o anda
Sessizlik
Dışarda giden cenaze arabasıyla
Saygı duruşunda..
Kadın ve Erkek kenetli elleri
Ayrılmamaya yeminli gibi
Sustular saatlerce
Bırakmadılar ellerini
Bu bir rüya mı,
Yoksa hayalin gerçeği miydi
Anlık bir istek hiç değil
Düşünülmüş bir program hayır
Bu tanrının onlara hediyesi
Elele tutuşmayı hayal bile etmedilerdi.
Ne zaman ki saatler birden çalıştı
Bırakmak istenmeyen eller bırakıldı
Resmi geçit çoktan uzaklaşmıştı
Utandılar kadın ve Erkek
Sessizce değdi gözleri yere
Sustular...
Uzaklaşmak ne kelime
Yeniden ,yeniden der gibi
Bu kez gözleriyle tutuştular.
Kopamayacaklarını anladılar...

Nisan 1993