Ben bilmiyordum
Bizim üst sokakta
Bakkalın çırağı göstermişti bana
On/dokuz numaralı ev
Kapısı mavi boyalı
Duvarlar siyah beyaz

Camdan bakışı var dışarı eğilip gülümsemesi yetiyor
Yüzü bir ay parçası
Ah ulan ah bakkal çırağı yaktın hanemi
Bilmiyordum bu kadar tutulacağımı
Ve bu kadar adını anacağımı
On/dokuz numaralı ev
Mavi kapılı
Siyah beyaz duvara ismi yazılı kız
Adı sanı tanımsız
Sormuştum oysa adın ne diye
Duvara bakmıştı
Susmuştu karşımda
Siyah beyaz duvar
Baş harfi kazılmıştı
Derinlerden
Duvar kazılıydı
Duvarda sadece “B”harfi vardı
Adını tekrar sordum
Baktı yüzüme ay yüzlü kıyamadım tenine bakmaya
Başımı eğdim
Sordum adını
Önce gülüşü doldu içime sonra sesi
“bilmiyorum” dedi
Kaçtı benden küçük bir kuş gibi
Bakmadı ardına
On/dokuz numaralı evde oturan kız
Ah ulan ah bakkal çırağı yaktın yine sinemi

Bir baktım halaylar kurulmuş aylar sonra
On/dokuz numaralı evde bir kalabalık
Sığındım bakkala sordum çırağa
Ne bu ne diye
Evleniyor abi dedi
Sustum suçsuzdum
Ama bilmiyordum
Cesaret dedim toparlandım
Kalktım hayde be Mahmut
Katıl halaya dedim
Yüreğim ağladı halay çekerken yandım
Başımı kaldırdım
Ağlıyordu göz yaşı isyandaydı
O da beni seviyormuş
Ben bilmiyordum