Kendinden başka kimse dinlemeyecek seni
Eğer yazdıklarımı okumazsan,çocuk!
Önce,adamlığından haberdar ol!
Varlığından şüpheye düşme,zora geldiğinde
Ve sen,asla beklemekten usanma çocuk!
Beklemek ki,en hınzır bestesidir zamanın,
Çınlar kulaklarında,yalnızlık akşamlarında,
Ama sen,bekle çocuk!
Unutma,zamanın geleceğini ve geçeceğini!
Geçerken uyuma ama!
Bin sırtına devam et yoluna çocuk!
Pişman olma geçen vakitlerden,
O deli iğneyi,batırma göğsüne!
Bırakmaz yoksa yakanı pişmanlık,
En ummadığın zamanda,yorulur düşersin düşüncelere,
Sağlam bas yere ayağını!
Ağırlığını hissederse dünya,vazgeçer senle uğraşmaktan çocuk!
Yalnızsan,çal yalnızlığına dair bir ıslık,
Çınlasın dursun boş sokaklarında şehrinin!
Sen duymazsan,“o” duyar,gelir çalar kapını,
Böyle zamanlarda,evde ol çocuk!
Kim olduğunu bil!
“Kimse” ol hayatta ki,açabil kapını çalana,ardına kadar!
Kinini yen,at denize yenilgilerini!
Yeni güne sahip çık!
İşte o zaman,değişen neyse zamanda,
Sen şahit olacaksın,bütün geçip gidenlere!
Açıp geçtiğin kapıları,çarpma çocuk!
Kilitleniverir hızından bakarsın!
Dönmek senin için!
Dönmek insanlık içindir çocuk!
Hor görme kendinden eksik düşündüğünü!
Çünkü,eksikliktir,hor görmek diğerini!
Diğeri de sendendir,bizdendir!
Araya ayrılıklar sokma çocuk!
Oku,saygın var ise kendine!
Saygıyı,sevgiyi unutma,bir köşede bırakma çocuk!
Sende olanı saklamak,kalmamışlıktır!
Birik çocuk,kendinden biriktir hep!
İşte o zaman,
Sahipleniverir seni insanlık!
Unutma çocuk!
Dağların en tepesinde,tek başına dimdik duranı gör!
Adı sevgidir,
Söyleme kimselere gördüğünü!
Yaşa ama!
Sonuna kadar yaşa!
Ve dediklerimi anla!
Aklına,fikrine,kendine mukayyet ol çocuk!