Tanışmadan evvel günlerin anlamı yoktu.
Bir boşlukta hissediyordum kendimi.
Sıradan yaşamaktı eğer yaşamak denirse.
Hep öyle sanırdım yaşamı.
İnanmıştım bir kere kanmıştım yalanlara.
Sevgi ateşini yakmaya çalışırdım.
Erken sönerdi, çalı ateşiydi çünkü.
Kapımı çaldın gecenin ayazında.
Isıttın beni nevruz ateşi gibi al yeşildin.
Tadına vardım şimdi hiç sönmesin bu ateş.
Hep kar tipi fırtına sanırdım yaşamı.
Yeni tanıştım bahar çiçeğinin kokusuyla.
Solmasın çiçeklerim Sönmesin bu ateş.
Kış tipi fırtına gelmesin bir daha.
Bir daha tomurcuk açmak zorunda kalmasın çiçekler.
Bir dahaki bahara ömür yeter mi sanıyorsun,
Taşıyalım yarının çocuklarına feda olsun.
Onlar yaşamasın acılar ayrılıkları.
Doğmadan öğrensinler yenmesini.
Tanısınlar kışı baharı çiçeğin kokusunu.

07.8.2000.