yalnız
yorgun
yağmurlu bir günde
denizi seyretmek isterim
gözlerinde...

umutsuzluk
umarsızlık
ve kendimsizlik olmadan.
dokunmak isterim parmak uçlarımla,
dudaklarında gülümserken billurlaşan
umuda
mutluluğa
ve aşka.

sonsuz gürültüsünde yaşamın
sesini duymak isterim.
tüm geçmiş zamanları
boğarcasına
delercesine
inleyen çığlıklarını...


seni sorguluyorum
senden arta kalan zamanlarda.
bunca karışıklık
bunca toz duman arasında
gülümseyişin
dimdik duruşun-belki-neden?

az sonra
çok az bir zaman sonra
-belki de yüzyıl bu-
yüreğimin saatiyle
açılacak demir kilitli
koca kapılar ardına dek..

ve
gelişin o kapıdan
nasıl betimlenir acaba
bu galiba zor...

bir çift kanat gibi
belki bir dal salkım söğüt.
belki bir dibek taşı
bilmem.
bilemem...
bir çuval buğday gibi
ezileceğini zamanın yüreğimizde
ve türküler fısıldayacağını..
bilemem.

iki kefeden biri
daha yakınken toprağa
ve
dengesizliklerdeyken herşey
uzun geniş zamanlar olmalıydı
yalnız ve iki kişilik anlar
dakikalar
ve yıllar..

yüreğimin çarpması deli gibi
ve
benim bakışlarımı almam
sonsuz bahar ikliminden
ve ölmesi tüm kuşların
ve kuruması tomurcukların
hepsi aynı ana denk gelen
yalnızlıklara uzanış...


ve sırtüstü kalmış-bırakılmış-
tüm düşünceler...
bu kadar yalan,
bu kadar yorgun
ve
bu kadar ağırken
yitirmişken insanlara güvenimi
ve
istemezken kuru bir iğde dalı tanrıdan
sevmem seni..ve
kaçmam senden
neden?
neden?

ben yine de
yağmurlu bir günde
denizi seyretmek isterim gözlerinde.


03/06/1997
izmir