(Gâvurcu Ramazan’ın kiracısı ile başı derttedir…)

Sövmenin adını günah koymuşlar...
"Öfkelenme" diyorsun
Nasıl öfkelenmeyim, nasıl sövmeyim
Şu kopası dizlerimi nasıl dövmeyim hocam!...
Dinlersen, tıpkı mahalleli gibi
Sen de hak vereceksin bana.
Herkeslere anlattım yana yana
Oldu olacak sana da anlatayım
Anlatayım da
Duysun bütün Emirdağ…
Yazarsın nasıl olsa…

Hani bir mektubumda Gara’dan bahsetmiştim ya sana
“Lokantada sünmüş acından “diye
İşte o.
Tam beş yıldır evimde oturttuğum maskara.
Beş yılda ömrümün tam beş yılını çalan
Emsiz Hikmet’in Gara…
Babası da hayırsızın tekiymiş zaten
El, hiç boş lâf eder mi hocam
Bir düşün:
Adı üstünde Emsiz…
Ölmüş gitmiş de mendebur
Gören olmamış yaralı parmağa işediğini.
Üstelik fırıldakmış da deyyus
Tutmazmış bir dediği bir dediğini…
Tavuk yumurtasından kaz çıkacak değil ya hocam
Beş yıl önce
Bir gün kahvede okey oynarken arkadaşlarla
Çıkıp yanıma geldi Gara…
Görsen üst baş perişan
Eğri büğrü bir adam
İpince…
Yel kovdu dikenini bilirsin hani
Döne döne savrulur gider ya yel esince
Tıpkısının aynısı
Üflesen uçacak…
Acıdım deyyusun çocuğuna
Acınacak adam da değilmiş ya alçak!
Neyse…
Karşımda iki büklüm, el pençe divan durarak:
“Dört yıllık evliyim Ramazan abi” dedi.
Nerdeyse ağlayacak…
“Bir kızım, bir oğlum var
Bir de karım
İş bulursam çalışırım, mesaim yoktur
Bulamazsam yatarım
Boyacı olduğum bilinsin diye
İş urbasıyla gezerim böyle çarşı pazarda
Elim darda
Dikili ağacım da yok şu kahrolası dünyada…”
Allah seni inandırsın hocam çift okeydim
Dönüyordum tek taşa
Bıraktım kalktım.
“Beş dakika bakıver” dedim seyreden arkadaşa.
Gara’yla geçtik yandaki boş masaya
O anlattı ben dinledim..
O anlattı ben dinledim…

Allah var hocam
Aklıma Kasım ağa geldi
Çobanlık günlerim falan…
Sonra
“Bak” dedim “Gara
Evi sana verdim gitti kiraya
Hem
Para pul da istemem
Ancak
Oturduğun eve iyi bak
Elektrik su parasını yatır
Bu arada benimkine de göz kulak ol yeter” dedim.
Benim ev de malûm aynı avluda…
Verdim anahtarı eline
Hemen aynı gün taşındı hergele

Anam bacım olsun
Oturaklı da bir karısı var namussuzun
Hem okkalı Gara’dan hem de uzun
Türkmen köylerinden birindenmiş
Gömü mü olacak Sığracık mı ne…
Biliyorum uzattım hocam
Kusura bakma ne olur

Ağrımı dindir benim
Derdim yeğindir benim
Avrupalı olalı
Bir acı’m bin’dir benim

Şimdi sıkı dur hocam!
Anasını sattığımın Gara’sı
Beş yıldır ne elektrik parası öder ne su parası
Dizlerimde de yel var
Aman Allah’ım
Çıkarken merdivenleri bir sızlar bir sızlar!
Her sene geldiğimde
Önce belediyeye giderim seke seke
Sonra TEK’e
Ne birikmişse öderim
Faturalar malum benim üstüme
Makbuz cebimde aha
Ne yazıyor?
Ra-ma-zan Us-lu-du-ran
Ha ha ha!...
Sinirden olacak bakma güldüğüme!...

Hele bir de
Ben Brüksel’deyken
Sonradan görme Asım’ın karısı Kötü Güssün’e:
“İşi ne, ödesin bilmem neyini ne yaptığımın gâvurcusu” dermiş
Ve ağzını yayaaa yaya gülermiş…
Duydun değil mi hocam?
Sen olsan ne yaparsın?
“Çık evimden” diyorum
Çıkmaz.
“Madem öyle, öde şu borçlarını” diyorum
Tık yok.
“Arkamdan niye sövüyorsun?” diye sorunca da
Yemin billâh ediyor:
“O, Kötü Güssün’ün uydurması” diyor…
Çıldıracağım hocam!..

Hani çocuğun biri evlerinin bahçesinde gezinen bir yabancı görmüş de
Babasına:
“Baba bahçede hırsız var!” demiş.
Babası:
“Tut getir oğlum!” demiş.
Çocuk:
“Gelmiyor ki…” deyince
“Salıver gitsin o zaman!” diye gürlemiş.
Çocuk:
“Gitmiyor da baba!” demiş.
Benimki tam o hesap hocam…
Benimki tam o hesap…

Ahmet KÖKEN