Çâresizlik içinde gezerken, hayâller âleminde
Bâzan bir mutluluk rüzgârı, gelir eser gönlümde

Bir rüzgâr ki, kara bulutları katar önüne götürür
Bir rüzgâr ki, içimdeki dertleri siler, süpürür...

Gitsin diye beklerken, dertlerin son nebzesi
Birden kesiliverir, dost rüzgârın nefesi...

O kapkara bulutlar, kümeleşir yeniden
Ferahlamış gönlümü, hüzün kaplar âniden...

Gönül karartanlara, sitemler savurarak
Sayarım dertlerimi, boş yere bağırarak...

İçimdeki yer ve gök, gürültüye boğulur
Gökte tutuşan ateş, yeryüzüne kovulur...

Düşerken yıldırımlar, bir yanda şimşek çakar
Ağlar kara bulutlar, yağmur sel olur akar...

Söndürünce yağmur, sel, içimde yanan yeri
Doğuverir semâda, sıcak kâlpli bir peri...


Aydınlatır dünyamı, mutlu olurum, mutlu...
Güneşimsin, doğmazsan, olamam ben umutlu !

KURMAYOĞLU
Hasbi Tanrıverdi
18-NİS-88