Değişmedik deme hiç zamana inat mısın?
Ne günler gelip geçti ayrılığın hattından
Irmaklara hükmeden deryaya ortak mısın?
Ne sular akıp gitti o köprünün altından

Kırdığın umutlara aşklara su verdin mi?
Gülerdin hayâllere başın göğe erdi mi?
Ektiğin gönüllerden hasadını derdin mi?
Ne sular akıp gitti o köprünün altından

İlkbaharlar giyinip sonbaharlar soyunduk
Ruhlarımız duymadı sağır renge boyandık
Soldu ömrün gülşeni kemâline dayandık
Ne sular akıp gitti o köprünün altından

Geçen yıllar boşa mı bak gizliden sınadı
Seni dostlarım değil düşman bile kınadı
Aşk yaram kabuklandı yokluğuna kanadı
Ne sular akıp gitti o köprünün altından

Şimdi dilinde anı içine dal diyorsun
Hiçbir şey yokmuş gibi şarkımı çal diyorsun
Uzanıp başucuma yanımda kal diyorsun
Ne sular akıp gitti o köprünün altından

Sanırsın ki sen hâlâ gönlüm sana dîvâne
Raks eden gözlerine cümle azam pervâne
Kuşanınca cilveni olurum bir mestâne
Ne sular akıp gitti o köprünün altından

Oysa ben sana dair her arzumu söndürdüm
Öldürüp de vehmimi can evime gömdürdüm
Sen dahi bilmiyorsun aşk kıblemi döndürdüm
Ne sular akıp gitti o köprünün altından

Gözümde iz arama bulamazsın matemi
Dilimden kesip attım yokluğuna sitemi
Sildim gönül hanemden saldığın koyu demi
Ne sular akıp gitti o köprünün altından

Topraklar çatlıyor da gökyüzüne küsmüyor
Adın düşmez adıma neden aklın kesmiyor
Geçti sevdâ yelleri artık bende esmiyor
Ne sular akıp gitti o köprünün altından


Sandın ki Erdemoğlu baş eğer hezimete
Unuttun, insan rezil katlanır eziyete
Başı dara düşmesin bezenir meziyete
Ne sular akıp gitti o köprünün altından

Salih ERDEM
14.07.2006 16:30
17.07.2006 16:30 / AYDIN