ENGELLİ

Sevda başımda dumanlı
Alıp başımı gidemiyorum
Yürüyecek ayaklarım var
Ama prangalı
Tutacak, tutunacak ellerim var
Ama kelepçeli
Ruhum ise hapishane kaçkını
Ondandır işte direnemiyorum
Sadece gün be gün yaşlanıyorum
Gidemiyorum, kalkıp gideyim desem
Mecalim yok,
Yollarım vardı şimdi barikatlı
Dağlarım vardı şimdi karlı
Tüm benliğim esaret altında kaldı
Yok, muyum yoksa var mıyım?
Ben mi engelliyim
Yoksa gerçek engelli mi, engelsiz
Sanırım asıl engelli biziz
Kendini engelsiz sanan engellileriz
Ayaklarımız var, yürüyemiyoruz
Ellerimiz var, tutamıyoruz
Ağzımız var, konuşamıyoruz
Kulaklarımız var ama tıkalı
Bir engelliden farklı değil hayatımız
Gören gözlerimiz var hakikate kapalı

“Engelli demek, bedensel özürlü demek olsa da asıl engelli; engeller karşısında direnememektir.”

mükemmeldi...


albert einsteinin 4 yaşına kadar konuşamadığını ve 7 yaşına gelinceye kadar da okuyamadığını biliyor muuy dunuz... öğretmeni ve ailesi onun zihinsel özürlü olduğundan kuşkulanmışlar...

beethovenın müzik öğretmeni iseonun asla bir besteci olamayacağını söylemişti.. ya genç beethoven buna inansaydı...ama kendine inandı o...

walt disney ünlü olmadan önce işe yaramaz fikirleri olduğu gerekçesiyle çalıştığı gazeten kovulmuş...

bütün bu ünü dünyaya yayılan insanlar çevrelerindeki kişilerin sözlerine inansalardı ne olurdu?

oscar levant:

ne olmadığınız değil ne olamadığınız acı vericidir
demiş.

içimizdeki potansiyeli bizden başka kimse bilemez...

yapabileceğimize inandığımız her şeyi ama herşeyi gerçekleştirebiliriz.

ve ne olmak nerede olmak istediğimize karar verdiğimiz anda dünya üzerindeki yerimizi de belirlemiş oluruz...

çok beğendim ben bu şiiri konuyu... kutluyorum saygılar dost...