kulağımda dalga sesleri
gözlerim dizelerinde Nâzım’ın
yeşili kokluyor, maviyi soluyorum...
huzura doluyorum yani: Akçakoca’dayım...

beş yaşındayım;
“gülmek sana yakışıyor” söylüyorum Emel Sayın’dan
dağ evinde fındık bahçesinde.
yirmi beşimdeyim bu dizeleri yazıyorum, sahildeyim

kulağımda dalga sesleri: Akçakoca’dayım…



bir melodi radyoda
rüzgâra sesleniyor!
bana esmeyi
bana sevmeyi anlat…

rüzgârında başkentidir Akçakoca!
sert rüzgârların ilk durağıdır
son durağı anladığımda yerdir aynı zamanda…

rüzgârı serttir Akçakoca’nın
şükre vesile eser zaman
şükre vesile!



Ali Çetin Bolu …
ve ardından bir kahkaha
yok artık!

seksende kardeş oldular
Ali Çetin ve babam
yirmi dokuz sene sürdü maceraları…
düştüler birlikte
kalktılar birlikte
can oldular; candan öte…

Ali Çetin artık Düzce
babamsa toprak
kahkahalar, bir içli hüzün artık…

*

gün batar Akçakoca’da
bir iç çektirir hatıralar

doğduğum değil
doyduğum değil
dolduğum topraktır

Akçakoca… “memleketim”




Gökhan KUTLUK
26 Haziran 2010 – Düzce Akçakoca