Yar…
Sen benliğimde
Yeşeren bir filizken
Kuraklığı yaşayan bu sinem hederdi

Gülü
Bilmeyen, şefkatten habersizdi
Seninle bereketlendi, bu bir hakikatti

Nasıl
Söylesem ki, sevda haznesinden
Aşkın çekim kuvvetinden habersizdim

Yaşadığını
Zanneden, ne garip sefildim
Mana ahenginden yoksun derbederdim

Sen birden
Dikkatimi çektin, cezbedendin
Mısraların da gizlenen ne güzel bir güldün

Erdemli
Olmayı seçendin süzülen kelebektin
Rengârenk bir neşeydin, sevinci yeşertendin

İşte ben
Ancak o zaman estetikle tanıştım
Nezaketi anladım, naifliği kokladım yaşadım

Hakikate
Seninle yaklaştım, irfanla tanıştım
Kimliğimden utandım, şimdi faniliği anladım

Oysa
Herkes gibi nihayet bende bir candım
Aşkı evlilik sanırdım, sevdalananlara acırdım

Ağlayanı
Kınardım, nağmeden hiç anlamazdım
Sanki şehrin kirlerinden beslenen bir kuraktım

Sen beni
Yeniledin, hazzın demine kandırdın
Ahengi keşfettim, meşke meylettim, sezdim

Seninleyken
Kendinden geçen bir fakir haldim
Senin tahayyülün karşısında eriyen bir candım

Mustafa Cilasun