Bu şiirimi, son günlerde kalleşçe vurulan ve şehit düşen
Mehmetçiklerimiz adına sunuyor, hepsine Allah’tan rahmet diliyor ve
Kardelenler solmasın diyorum. Tabi 17 yaşında ömrünün
baharında şehit olan BUSE’ yi de unutmadan…

Kim bilir
Ne çabayla
Ektik o fidanları
Yaz demedik, kış demektik
Çalıştık, çabaladık günlerce
Sevecen çapalamıştık, su vermiştik
İlaç verdik, gübreledik, eledik
Ne saat, ne zaman bilemedik
Bağrımıza bastık, yavrum diye beledik
Ümitlendik, Ulu Tanrı’ya dua ettik
Umutlar bağladık, adaklar adadık


Ne acı günler yaşadık, onu bugüne getirdik
Ne düşler kurduk, ne hayaller yaşadık
Bin bir fırtınalara göğüs erdik
Kimi zaman güldük, kimi zaman ağladık





Yavrum diye
Bağrımıza bastık
Yemeden
Yedirdik
İçmeden
İçirdik
Giymeden
Giydirdik




Zamanı geldi, gururla askere gönderdik,
Ellerine kınalar yaktık
Davullu, zurnalı halaylar çektik
Balkonlarımıza bayraklar astık
Mutlu olduk, gururlandık, alkışla (n) dık
Vatanımıza, milletimize hayırlı bir evlat
Olsun diye Şemdinli’ye, Gabar Dağları’nda
Nöbet tutsun diye “ haydi güle güle “ dedik
Zılgıt çalarak, Horon teperek sevindik
Zeybekçe ailecek oynadık



Ne yazık ki
Vatan toprağında
Nöbetleri sırasında
Evlatlarımızı, kınalı Hasanlarımızı
Yobazca, hunharca, insafsızca
Kalleşçe pusu kurup vurdular
Kollarını bağladılar kurşunladılar
Dallarını kırdılar, ocağımızdan kopardılar, aldılar
Evimizi, barkımızı, yuvamızı yıktılar, yaktılar
Bomba atıp yaktılar, kör olası yobazlar, caniler
Analar, babalar ağladılar,“lanet olsun” dediler
Kardeşi kardeşe düşman ettiler
Kıçı kırık, ırzı bozuk utanmazlar, arlanmadılar



Hani özgürlük vardı
Hani demokrasi vardı
Sözde barış vardı
Hani eşitlik vardı
Salt ortalarda yalan kaldı
Geride gözü yaşlı analar, babalar
Dul kalan gelinler, öksüz yavrular kaldı




Bir günde 12 şehit verdik
Acımızı ulusça sarmaladık, ağladık
Bağrımıza koca koca taş bağladık
Bu acıyı, bu öyküyü bir mendilin köşesine
Bir anı, bir nişan, bir andaç diye yazdık
Höyküre höyküre ağladık şehitler adına
Vatan toprağına mezarını biz kazdık
Yazıklar olsun
Verdiğimiz emeklere
Adam dediğimiz böylesine
Onursuz, utanmaz hain erkeklere



Hani kitaplarınızda
Öykülerinizde,
Romanlarınızda
Ve hatta samimiyetten
Uzak şiirlerinizde
Sözde özgürlük vardı
Özde yaşamak vardı
Ortalık kanlı pusu
Elimizde ne kaldı



Şehitlerimiz adına
Şarkılar söylensin
Türküler dile gelsin beste beste
“Alma mazlumun ahını bir gün
Çıkar aheste aheste “
Gözü yaşlı, kalbi kırık
Bilmiyorum nerdeyim
Şimdilik bir başka seferdeyim
Sözün bittiği yerdeyim
*


Vatanım uğruna, bayrak aşkına
Gezden, gözden ve arpacıktan
Vallahi korkmadan vurabilirim
Gönüllü olarak Gabar Dağları’nda
Elde silah nöbet tutabilirim
Haksızlığa karşı dik durabilirim…



Abdülkadir GÜLER

24 Haziran 2010.