Bazen öyle anlar geliyor ki;
Bir ateş deryasında buluyorum kendimi.
Krizlere giriyor ruhum, içime sığmaz oluyor,
Parçalayıp dışarı çıkmak istiyor bedenimi
Kendimden kaçmak istiyorum.
kaçamıyorum ..
Gittiğim her yere kendimi de götürüyorum,
Kendi kendimi takip edip duruyorum,
kaçmakta fayda olmuyor..
Nafile unutamıyorum...
İstemiyorum da,
zaten beceremiyorum....
Kaçan her seferinde uykularım oluyor,
Oturup sensizliğin ortasında
Seni düşünmekle cezalandırıyorum kendimi,

Çocuklar gibi yalanlar uydurup,
Her yalanıma, her hayaline inanıyorum
Arada hal hatır soruyorum gökteki dostuma,
Bu günlerde onu çok ama çok üzüyorum,
Gücenmiş olsa gerek bana,
Ona karsı ayrı utanıyorum...
Basit mi bu kadar? Diyerekten,
Kabullenmemi istemeni düşünüyorum, saatlerce...
Habersizce kabullenir gibi oluyorum...
Nasıl oluyor ise anlamadan,
Vakit sabah ezanı oluveriyor...
Ruhumun ateşi sabah serinliği ile.. Biraz dinginleşir gibi oluyor,
Ansızın bir ölü uykusuna dalıyorum...
Uyanınca tekrar farkına varıyorum....
Cocuk Be sen bana ne yaptın böyle,
ben her sabah sana aşık olarak uyanıyorum..
Bugünlerde krizlerden krizlere giriyor ruhum,
bi başına herkes den habersiz...
Bir baktığım yıldız eşlik ediyor bana, birde yaktığım sigara...
Bu günlerde ruhum seni sorup duruyor bana..
Ve ben bir türlü doğruyu söyleyemiyorum
Bir yalan daha uyduruyorum
AŞK AŞIĞINI İSTEMİYOrmuş.....:)
DİYEMİYORUM...ona