Bir davet var nicedir, gürûhlar tayfasından
Maksada el verecek, hafızanı yoklarsan!
Eli kanlı tarihi, hortlatıp sayfasından
Kendine kul edecek, nihayeti beklersen!

Eyyubi’nin kırdığı, haçlının kafesinden;
Fatih’in fethettiği, küffarın nüfusundan;
Kemal’in defnettiği, Deccal’ın nefesinden;
Depreşip dal sürecek, kudretini saklarsan!

Adresine tescilli, bu kursun ayan beyan!
Cürmü iyi tahlil et, karşındaki bir çıyan!
Soluduğu her yere, hediyesi pür ziyan
Sanma ki zül sayacak, kusurunu haklarsan.

Ne vakit tokat yersen, eğilme eteğine;
İyi bak attırana odaklan yatağına.
Hırsına yenilmeden batmadan batağına
Koruğun bal olacak, dayancını eklersen.

Kan kussan da sen de ki; “Kızılcık şerbet içtim.”
“Canımın can özünü, sabrıma kefen biçtim.”
“Ben; ne badirelerden, hep selâmete geçtim.”
Kanından gül açacak, sülaleni aklarsan.

Erdemoğlu kulak ver, atalardan bu duyum.
Herkes hasmına yamyam bu toyda olmaz uyum.
İşte ahvâl arenan, hasmında yok ki doyum
Mesele hal bulacak, sağgörüye yüklersen.
Mesele hallolacak, sağgörüye yüklersen.


Sözün özü;

“Davete icabetse, törenin öğretisi;
Olmayasın damakta, dişlerin eğretisi.”


11.06.2007 20:31
19:06.2007 21:33

Salih ERDEM / AYDIN