SEVGI DEMEK...

Ucsuz bucaksiz derya deniz...
Dev dalgalar arasinda kulac atmak
Med Cezir’lere bagdas kurup devrilmeden,
Küreksiz akintiya karsi koymak...

Sevgi demek...
Deli gibi esen,yönü belirsiz bir rüzgar
Deniz kenarinda cakil tasi,cölde kum tanesi...
Gümbür gümbür akan bir nehir,
yatagini buldumu durulan berrak su...

Sevgi demek...
Kirmizinin ali eflatunun moru
Gündüzün aydinligi,gecenin coban yildizi...
Yarinlarin umudu,gönüllerin sultani...

Sevgi demek...
yaradanin varligina inanip,hosgürüsüne siginmak...
Avuc dolusu cigliklara inat,susabilmek...

Sevgi demek...
Hasat mevsimi,bagbozumu...
Sonbaharda düsen bir yaprak
Topragin kokusu,göz pinarindan akan
Bir damla yas...

Sevgi demek...
Asice bas kaldiris,inancini yitirmeden
Dimdik ayakta durabilmek...
Sevgi demek...
Avucumda cirpinan yorgun ve yarali bir yürek...


Sevgi Batbay Özcelik

iste SEVGI böyle bir sey....

sevgilerle

Sevgi üzerine söylenen sözler, yazılan şiirler çok. Ancak sevgi öylesi bir duygu ki tarif edebilmek onu mümkün değil bence. Bence sevgi yürekte ve hakikat ise ve insan ruhu ile yaşıyor ve seviyorsa en derin acılara ve en büyük zorluklara gülerek mukabele ediyor. Bazen sevgi öyle yoğun ve öyle büyük bir fırtına koparıyor içinde ama bir bakmışsın ki karşındakinde bunu anlayabilecek bir hal yok. Belki layık bile değil bu ulvî sevgiye. Yani her zaman karşılıklı olmuyorsa bile bence önemli olan muhatabın değil, seven kalbin yüceliğidir. Sevilen anlamasa da, bilmese de unutulmadığını, duymasa da her an kendsine sessiz çığlıklarla bir yüreğin yalvarışını...Ve göremese de kendisi için katlanılan acıları, fedakarlıkları...Hatta ihaneti koysa yerine, gidip başkasına yaşatsa mutlulukları....Seven kalptir yücelerde olan...Ve seven o sevgisiyle mutludur her durumda...Sevemeyen, sevmeyen, sevgiden korkan, sevgiyi anlayamayanlar ise bence ne hayatın tadını alabilirler ne de ölümün...Daha çok şeyler yazılabilir sevgi üzerine ama hepsi nakıs kalır anlatmağa...Güzel şiirdi, umutlarla dolu. Dilerim umutlar hiç tükenmesin...