bağıra çağıra koşuyorum hayata
herşey bıraktığım gibi değil
düşlerimi bozguna uğratan da kim
dillerimi iğdiş eden kemirgenler
gidin ,gidin yanıbaşımdan
sevdalısı bekliyor şuncağazımın
pencere önünde sardunyalar solgun,susuz
bahçesinde hanımelleri ardında çiyanlar
karaya boyandı yüzleri kadınların
ellerinden çıkmayacak nasırlar
al benekli bebeğim,
bilinmezliğe gebe kaldım ben
geçecekleri izleyeceğim yalnız
karışmadan,kıyısından seyre dalacağım olanları..
benim sevdalım,benim yürek yaralım
benimlesin de ne gayrı uzağın,
ne gayrı tutunmayışın ellerime
hangi şubatlarda seni üzdüler,
bütün onikilerde ben beklerken seni,
çaremi kimlere diyeyim de
kime dökeyim ahvalimi söyle
tanırlar,duyarlar da şaşıverirler
ne yakıştırırlar,ne kondururlar sevdalıma halimi
bir ben bilirim yüreciğimi
bir ben emeğimin zincirlerine takmışım
el ardı edemediğim seni
inadına geleceğimi bağladım avuçlarına
bayırları bitmeyen garip farklı sokaklar ve gece
ve sen ve yanında ben nihayet
çok yakarmıştım da sen bilmeden
yaradanla aramda sır,o biliyor
sabah olmayacaktı sanki hiç geçmeyecektin benden
yine doğdurdun günışığını tez tez,
yine sevdalarıma kilitli kaldı bedenim
yine ağırım ben ve yine paramparça
gecelerin sabahları dönüşleri aynı yokuşlar
aynı garip sokaklar,ben bakmıyorum,
kapadım gözlerimi sana çevirdiğim hayata.....

esra boyoğlu