Doldurdular bizi Mersin kampına,
Hal hatır sormayan, kullar utansın.
Konuşsan iş gider tersin sarpına,
Haber götürmeyen, pullar utansın,

Geldik yazlık giysi birer nalınla,
Giderim her halde yalnız salımla,
Rezil oluyorum kendi halımla,
Bizi ısıtmayan, çullar utansın.

Başımız ağrıdı her gün boyunca,
Moraller bozuldu hasret koyunca,
Beyler bize sorar belki doyunca,
Dönmeye kapalı, yollar utansın.

Diri, diri girdik bir mezarlığa,
Sıkılıp başladık şu yazarlığa,
Muhtacız mavi boncuk nazarlığa,
Fatiha okumaz, diller utansın.

Dağ deniz görürsün nerde ovalar,
Arada birlik yok hani davalar,
Süre biter bizi erken savalar,
Geri döndürmeyen, yollar utansın.

Eşimi, oğlumu her dem özlerim,
Telefon eder mi diye gözlerim,
Boşuna mı gitti bunca sözlerim,
Hasretle sarmayan, kollar utansın.

Çok dertler var belli insan halidir,
Benim değil ama devlet malıdır,
Bunu inkâr eden mutlak delidir,
Doğruya varmayan eller utansın.

09/11/2006

dursun yeşil